Ontdek mukimono kunst, een decoratieve snijtechniek
Je hebt misschien wel eens mukimono kunst in een Japans restaurant gezien of als feestversiering gebruikt. Je kende de naam of de oorsprong ervan waarschijnlijk niet.
In dit artikel willen we je daarom alles vertellen wat je moet weten over mukimono kunst. Als je een vergadering, diner of feest hebt, dan is dit de perfecte manier om je huis te decoreren.
Oorsprong en kenmerken van mukimono kunst als decoratie
Allereerst willen we definiëren wat mukimono kunst is. Mukimono kunst is een techniek waarbij groenten en fruit, met behulp van hulpmiddelen worden gesneden om ze een andere vorm en zelfs verschillende kleuren te geven die bij het decor in de kamer passen.
Ze kunnen als decoratie gebruikt worden (bijvoorbeeld als tafelstukjes), of als desserts of bijgerechten geserveerd worden.
Mukimono kunst ontstond voor het eerst in Japan en was oorspronkelijk religieus van aard. De Japanners boden deze prachtige kunstwerken aan de goden aan als bedankje. Het is geïnspireerd door de Japanse bloemkunst die als ‘ikebana’ bekend staat, die de eenheid tussen de hemel, de aarde en de mensheid symboliseert.
Oosterse volkeren zouden de Grieken met banketten eren toen ze voor het eerst naar hun land kwamen en hen deze gesneden vruchten aan hebben geboden. Op die manier verspreidde de praktijk zich naar Europa en werd deze in heel het oude Rome gebruikt. Vandaar reisde het naar Egypte, waar niemand minder dan Cleopatra zelf het verfijnde.
Mukimono kunst
Deze kunstvorm gebruikt men vooral in Azië gebruikt. Elk land heeft zijn eigen technieken, gebaseerd op hun eigen gewoonten en voorouderlijke leer. Naast Japanse en Chinese varianten is Thaise mukimono één van de beroemdste soorten. Deze soorten verschillen sterk van elkaar, elk met zijn eigen speciale kenmerken.
De groenten die het meest bij mukimono worden gebruikt zijn:
- Wortelen
- Komkommers
- Aubergines
- Paprika’s
- Selderij
- Pompoen
- Uien
- Radijs
Wat fruit betreft, gebruiken kunstenaars vaak:
- Watermeloen
- Ananas
- Appel
- Meloen
- Papaja
- Citrusvruchten (zoals sinaasappel en citroen)
Het doel van mukimono kunst is om de kleuren en vormen van het fruit of de groenten te benadrukken, maar het biedt ook een alternatieve manier om van hun smaak en geur te genieten. En natuurlijk kun je het decoratieve aspect, dat het hoofddoel van deze sculpturen is, niet vergeten.
Mukimono technieken
Een van de meestvoorkomende technieken die men bij mukimono gebruikt, is hoog reliëf, waarbij het fruit of de groenten wordt gesneden, zodat meer dan de helft ervan uit de achtergrond steekt. Je kunt ook medium reliëf vinden (met de helft van het fruit of de groente) en laag reliëf, met minder dan de helft van het fruit of de groente.
Een andere techniek is aaneenschakeling, waarbij verschillende stukken worden gecombineerd om een groter stuk te maken, wat mooier en uitgebreider is dan kleinere stukken.
Meestal beeldhouwen mensen planten, bloemen, patronen, landschappen, letters, bladeren, geometrische vormen en dieren.
Hoe je het fruit of de groenten snijdt, is afhankelijk van de textuur en de hulpmiddelen die je gebruikt. De gebruikte paletmessen en scalpels zijn fijn en zeer scherp. Ze zijn vergelijkbaar met de gereedschappen die gebruikt worden voor het snijden van hout en het maken van religieuze altaarstukken.
In Japan wordt iedereen met de vaardigheid om messen en naalden te gebruiken om mukimono kunst te maken, als een echte kunstenaar beschouwd. En dat zijn ze echt. Deze stukken zien er bijna te goed uit om op te eten.
Eenmaal gesneden, bewaren mensen ze meestal in water of ijs, zodat ze hun vorm niet verliezen en om bruin worden te voorkomen. Anderen bewaren ze in citroensap of azijn.
Als je het woord keuken hoort, denk je waarschijnlijk aan je favoriete eten of een beroemd restaurant. Hoewel velen geloven dat dit beter bij een kunstgalerie dan de eettafel past, maakt mukimono kunst ook deel uit van deze wereld.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
Di Clemente, E., Hernández Mogollón, J. M., & López-Guzmán, T. (2014). La gastronomía como patrimonio cultural y motor del desarrollo turístico. Un análisis DAFO para Extremadura. Educación.